Dat lijkt mij ook.
Maar ik mis toch iets in de discussie hier. Er worden sommetjes gemaakt over terugverdientijden en daar worden beslissingen op gebaseerd. Echter die sommetjes vergeten m.i. het waardeverhogende effect van een lager energieverbruik.
Stel je investeert € 30K in energiebesparende maatregelen aan je woning. Vanaf dat moment dalen je energiekosten met bijvoorbeeld € 2K per jaar. Dan heb je volgens de (te) simpele sommetjes na ongeveer 15 jaar je geld terugverdiend. Mooi resultaat, toch?
Maar kijk er eens anders naar. Die € 2K/jaar is 6,6% rendement per jaar.
Als je 5% op je spaarrekening zou krijgen, dan verdubbelt je investering ook ongeveer in 15 jaar. Maar dan heb je dus € 60K in handen! En niet je € 30K ’terugverdiend’. Je stopt je spaargeld dus niet onder je matras, maar zet het weg tegen die 5%. Die spaarrekening t.o.v. onder het matras lijkt heel erg op de situatie van investeren in het verbeteren van je privéwoning t.o.v. wegzetten op een spaarrekening met minder dan 1% rente.
Het lagere energieverbruik verhoogt, simpel gezegd, de waarde van het huis met misschien wel meer dan de kosten van de aanpassingen. Of de stijgende kosten van energie uit gas verlagen op den duur de waarde van niet-energiezuinige woningen.
In alle gevallen is het berekenen van ‘terugverdien’-tijden een veel te negatieve insteek. Je verhoogt namelijk onmiddellijk de waarde van je grootste investering (je huis is dat meestal) en het rendement start meteen. Met de huidige hypotheektarieven zou de investering zelfs gefinancierd kunnen worden.
Ik mis deze argumentatie bij alle discussie over de miljarden ‘kostende’ energietransitie in de gebouwde omgeving. Zit hier ook een complot van de bestaande marktpartijen achter, of is iedereen echt zo dom?