In de ideale wereld:
- kan het net jouw PV-productie en die van je buren transporteren naar gebruikers die op dat moment stroom nodig hebben
- wordt je ook vergoed voor die geproduceerde stroom
In de praktijk
- is het net niet capabel om de geleverde PV-productie in de zomer naar verbruikers te sturen
- moet men in de winter nog altijd productie uit andere bronnen halen
- heeft het net geen opslagcapaciteit dag/nacht, noch opslagcapaciteit over meerdere seizoenen
Een thuisbatterij is een doekje voor het bloeden, maar puur TCO gezien niet rendabel. De enige hoop is dat er door evolutie in vraag en productieprocessen die toch goedkoper worden zodat ze toch rendabel worden voor particulieren.
Nu, een individuele thuisbatterij is minder kosteneffectief dan een Megapack-achtige installatie. Het is dus hopen dat er bedrijven op de markt springen om erg goedkoop energie van PV en wind op te slaan, om dan bij momenten van schaarste te verkopen aan een dure prijs (maar net goedkoper dan de rest). Het is ook te hopen dat de wetgever toelaat dat particulieren stroom kunnen verkopen aan andere bedrijven dan waar ze hun stroom afnemen. Zo kan een bedrijf bijvoorbeeld zo een Megapack bevoorraden door verschillende kleine residentiële leveranciers, en de energie 's avonds en op bewolkte dagen met winst verkopen.
Een belangrijk onderdeel in de energie-transitie is dat we zowat alle daken uitrusten met PV-installaties. Dat de terugdraaiende teller gaat verdwijnen is in dat opzicht iets positief, want veel installaties werden net beperkt tot het jaarverbruik om een optimale balans te vinden tussen jaarlijks gebruik en verbruik, waardoor heel wat daken relatief gezien maar kleine PV-installaties hebben. Het probleem van zo een vol dak van >10kWp is dat de subsidies quasi onbestaande zijn en de injectietarieven nogal laag. Je moet het nu dus vooral doen voor CO2-neutralliteit, en niet voor TCO.
