Samengevat: probleemloos, maar met een paar leermomenten.
De verleiding om voor een paar dagen skiën in Tirol met de Tesla te gaan was natuurlijk heel groot. Het idee was het netwerk van superchargers uit te proberen en sowieso de Tesla als reisauto mee te maken.
We kozen St Anton als bestemming, niet zozeer vanwege het skigebied - dat is prima - maar omdat daar ook superladers staan. Waar we precies naartoe gingen maakte ons niet zoveel uit en het is niet zo eenvoudig om ter plaatse zeker te zijn van een handig gelegen oplaadpunt. Dus waarom moeilijk doen als je een mooi gebied en de laders in hetzelfde dorp kunt vinden.
De vuistregel voor het laden onderweg was dat we de auto zouden opladen minstens tot 100 km typical range meer dan de afstand tot de volgende lader. Dat leek genoeg om 130 km/h te rijden en toch tegenvallend verbruik door files, tegenwind e.d. op te vangen.
We reden met zijn tweeën en hadden normale bagage voor een paar dagen bij ons. De heenweg was afgelopen vrijdag overdag. De wegen waren druk en we konden merendeels niet 130 rijden, laat staan als gemiddelde halen. Ook hadden we een paar keer wat file.
De snelladers in Duitsland werkten alle drie probleemloos. Er waren geen andere auto’s en de plekken waren niet bezet en goed bereikbaar. De laadsnelheid was even hoog als in Oosterhout, eerst tot 110 kW en dan langzaam dalend tot 30 kW bij 90% + belading.
Het stroomgebruik per traject was gemiddeld 245 watt per km en de range bij aankomst bedroeg zo’n 40 km. De laadtijd was telkens een uurtje, behalve in Aichstetten. Daar vertrokken we na een dik half uur met 258 km typical range voor de resterende 150 km tot aan St Anton.
Eenmaal in Oostenrijk begon het te sneeuwen. De navi leidt over de Arlbergpass (1.800m) naar het dorp en sneeuwkettingen omleggen (koud/donker/honger) leek niet zo'n goed idee. Bovendien is er de Arlbergtunnel waarmee dat allemaal te voorkomen is met een omweg van maar tien km.
Vanaf Aichstetten was het verbruik ook weer gemiddeld, hoewel het in het traject voor St Anton flinkt stijgt. Het feit dat je daar afwisselt tussen 80/100/110 km/h compenseert en daarmee was het gemiddelde verbruik weer net geen 250 Watt per km. Ook deze keer kwamen aan met ruim 40 km typical range bij het hotel.
In totaal deden we over de 950 km 11u30, waarvan 2u30 laden. Met een ICE zou het een uurtje korter kunnen zijn, door minder tijd te nemen bij de stops. Het rijden zelf had nauwelijks sneller gekund door de drukte onderweg.
De dag erop hadden we een prachtige skidag, maar de weersvooruitzichten verslechterden snel. Er werd veel sneeuw voorspeld, dus leek het verstandig de auto meteen op te laden aan de snelladers in het dorp om zo de sneeuwkettingen te vermijden.
Dat was even een leermomentje. Het vroor ruim tien graden en de typical range was nog geen 24 uur na aankomst gedaald naar 16 km. De regen breaking was disabled, maar het was vooral bizar dat de auto vrijwel geen vermogen had. De indicator toonde een oranje stippellijntje bij 40 kW, ofwel trekkracht daarboven kon niet worden geleverd. Model S rijders weten dat een beetje optrekken, ook bij lage snelheden, al gauw het dubbele aan stroom trekt.
Van hotel naar snellader was gelukkig heuvel af, want waarschijnlijk zou heuvelop heel moeizaam zijn geweest met zo weinig vermogen. De combinatie van een bijna lege èn koude batterij is beter te vermijden. We hadden de auto kunnen voorverwarmen, maar dat verbruikt 5/6 kWh. Dus dat brandt zo door die 16 km typical range heen. Blijft over met een schuko in de hand op de bel slaan bij de hotelreceptie.
Eenmaal aan de snellader in St Anton bleek iets anders opvallends; het laadvermogen begon met maar 8 ampère. We koppelden de auto aan een andere paal, maar dat maakte geen verschil. Uiteindelijk bleek dat lage tempo dezelfde oorzaak te hebben. Als de batterij zo koud is kan-ie maar heel langzaam worden geladen. Al kort na aankoppelen gaat de batterijtemperatuur omhoog en neemt ook de laadsnelheid toe. Geen groot probleem, alleen duurt het daardoor langer dan gedacht. Na een kleine twee uur hadden we weer 350 km typical range.
Blijkbaar wordt de batterij bij heel lage temperaturen automatisch verwarmd, maar niet zodanig hoog dat-ie meteen op volledig vermogen bruikbaar is. Onder die omstandigheden is het beslist nodig hem voor te verwarmen, dan wel vlak voor vertrek op te laden.
De terugweg verliep even voorspoedig als de heenweg. Bij elkaar deden we het een klein half uurtje sneller omdat de wegen wat rustiger waren. Met dezelfde vuistregel van 100 km marge bij vertrek en 130 km/h onderweg kwamen we nu telkens met 60 km typical range aan bij de volgende snellader. We hadden een lichte rugwind, wat het verschil met de heenweg kan verklaren.
Voorbij het Ruhrgebiet is het stuk tot de grens geschikt om wat harder te rijden. De consequentie is dat dan ook even in Zevenaar moet worden bijgeladen om het tot huis te redden. Per saldo kost dat tijd. Maar we hebben ervan geleerd dat het verbruik bij 150 km/h 290 W bedraagt. Dat betekent dat die snelheid mogelijk is gedurende de 230/240 km afstand van snellader tot snellader na helemaal volladen. Zeker omdat door wegwerkzaamheden, vrachtwagens e.d. de gemiddelde snelheid en dus het verbruik toch wat lager ligt.
Als reisauto voor langere afstanden voldoet Model S ruimschoots. Het is heel soepel rijden, veel trekkracht, verre van nerveus enz. Het zal forum leden niet verbazen. Het viel op dat we na de reis minder vermoeid waren dan normaal. Niet alleen door wat langer te pauzeren, ook dankzij de auto.
Voor de skivakantiegangers komende weken: let op met koud weer, denk van tevoren na over een vuistregel voor het laden, maar verder kun je met plezier en zonder zorgen met de Model S op pad.
Uurtje laden in Wilnsdorf
Ingesneeuwd voor het hotel
De verleiding om voor een paar dagen skiën in Tirol met de Tesla te gaan was natuurlijk heel groot. Het idee was het netwerk van superchargers uit te proberen en sowieso de Tesla als reisauto mee te maken.
We kozen St Anton als bestemming, niet zozeer vanwege het skigebied - dat is prima - maar omdat daar ook superladers staan. Waar we precies naartoe gingen maakte ons niet zoveel uit en het is niet zo eenvoudig om ter plaatse zeker te zijn van een handig gelegen oplaadpunt. Dus waarom moeilijk doen als je een mooi gebied en de laders in hetzelfde dorp kunt vinden.
De vuistregel voor het laden onderweg was dat we de auto zouden opladen minstens tot 100 km typical range meer dan de afstand tot de volgende lader. Dat leek genoeg om 130 km/h te rijden en toch tegenvallend verbruik door files, tegenwind e.d. op te vangen.
We reden met zijn tweeën en hadden normale bagage voor een paar dagen bij ons. De heenweg was afgelopen vrijdag overdag. De wegen waren druk en we konden merendeels niet 130 rijden, laat staan als gemiddelde halen. Ook hadden we een paar keer wat file.
De snelladers in Duitsland werkten alle drie probleemloos. Er waren geen andere auto’s en de plekken waren niet bezet en goed bereikbaar. De laadsnelheid was even hoog als in Oosterhout, eerst tot 110 kW en dan langzaam dalend tot 30 kW bij 90% + belading.
Het stroomgebruik per traject was gemiddeld 245 watt per km en de range bij aankomst bedroeg zo’n 40 km. De laadtijd was telkens een uurtje, behalve in Aichstetten. Daar vertrokken we na een dik half uur met 258 km typical range voor de resterende 150 km tot aan St Anton.
Eenmaal in Oostenrijk begon het te sneeuwen. De navi leidt over de Arlbergpass (1.800m) naar het dorp en sneeuwkettingen omleggen (koud/donker/honger) leek niet zo'n goed idee. Bovendien is er de Arlbergtunnel waarmee dat allemaal te voorkomen is met een omweg van maar tien km.
Vanaf Aichstetten was het verbruik ook weer gemiddeld, hoewel het in het traject voor St Anton flinkt stijgt. Het feit dat je daar afwisselt tussen 80/100/110 km/h compenseert en daarmee was het gemiddelde verbruik weer net geen 250 Watt per km. Ook deze keer kwamen aan met ruim 40 km typical range bij het hotel.
In totaal deden we over de 950 km 11u30, waarvan 2u30 laden. Met een ICE zou het een uurtje korter kunnen zijn, door minder tijd te nemen bij de stops. Het rijden zelf had nauwelijks sneller gekund door de drukte onderweg.
De dag erop hadden we een prachtige skidag, maar de weersvooruitzichten verslechterden snel. Er werd veel sneeuw voorspeld, dus leek het verstandig de auto meteen op te laden aan de snelladers in het dorp om zo de sneeuwkettingen te vermijden.
Dat was even een leermomentje. Het vroor ruim tien graden en de typical range was nog geen 24 uur na aankomst gedaald naar 16 km. De regen breaking was disabled, maar het was vooral bizar dat de auto vrijwel geen vermogen had. De indicator toonde een oranje stippellijntje bij 40 kW, ofwel trekkracht daarboven kon niet worden geleverd. Model S rijders weten dat een beetje optrekken, ook bij lage snelheden, al gauw het dubbele aan stroom trekt.
Van hotel naar snellader was gelukkig heuvel af, want waarschijnlijk zou heuvelop heel moeizaam zijn geweest met zo weinig vermogen. De combinatie van een bijna lege èn koude batterij is beter te vermijden. We hadden de auto kunnen voorverwarmen, maar dat verbruikt 5/6 kWh. Dus dat brandt zo door die 16 km typical range heen. Blijft over met een schuko in de hand op de bel slaan bij de hotelreceptie.
Eenmaal aan de snellader in St Anton bleek iets anders opvallends; het laadvermogen begon met maar 8 ampère. We koppelden de auto aan een andere paal, maar dat maakte geen verschil. Uiteindelijk bleek dat lage tempo dezelfde oorzaak te hebben. Als de batterij zo koud is kan-ie maar heel langzaam worden geladen. Al kort na aankoppelen gaat de batterijtemperatuur omhoog en neemt ook de laadsnelheid toe. Geen groot probleem, alleen duurt het daardoor langer dan gedacht. Na een kleine twee uur hadden we weer 350 km typical range.
Blijkbaar wordt de batterij bij heel lage temperaturen automatisch verwarmd, maar niet zodanig hoog dat-ie meteen op volledig vermogen bruikbaar is. Onder die omstandigheden is het beslist nodig hem voor te verwarmen, dan wel vlak voor vertrek op te laden.
De terugweg verliep even voorspoedig als de heenweg. Bij elkaar deden we het een klein half uurtje sneller omdat de wegen wat rustiger waren. Met dezelfde vuistregel van 100 km marge bij vertrek en 130 km/h onderweg kwamen we nu telkens met 60 km typical range aan bij de volgende snellader. We hadden een lichte rugwind, wat het verschil met de heenweg kan verklaren.
Voorbij het Ruhrgebiet is het stuk tot de grens geschikt om wat harder te rijden. De consequentie is dat dan ook even in Zevenaar moet worden bijgeladen om het tot huis te redden. Per saldo kost dat tijd. Maar we hebben ervan geleerd dat het verbruik bij 150 km/h 290 W bedraagt. Dat betekent dat die snelheid mogelijk is gedurende de 230/240 km afstand van snellader tot snellader na helemaal volladen. Zeker omdat door wegwerkzaamheden, vrachtwagens e.d. de gemiddelde snelheid en dus het verbruik toch wat lager ligt.
Als reisauto voor langere afstanden voldoet Model S ruimschoots. Het is heel soepel rijden, veel trekkracht, verre van nerveus enz. Het zal forum leden niet verbazen. Het viel op dat we na de reis minder vermoeid waren dan normaal. Niet alleen door wat langer te pauzeren, ook dankzij de auto.
Voor de skivakantiegangers komende weken: let op met koud weer, denk van tevoren na over een vuistregel voor het laden, maar verder kun je met plezier en zonder zorgen met de Model S op pad.
Uurtje laden in Wilnsdorf
Ingesneeuwd voor het hotel
