Ik heb zo eens wat reacties van investors zitten lezen en die zijn helemaal niet zo negatief.
Ik moet zeggen dat ik diepe bewondering heb voor het feit dat hij dit probleem, dat gewoon in elke organisatie na verloop van tijd ontstaat, rigoureus aanpakt.
En natuurlijk heeft dit niets met de ongelukken te maken maar alles met een sterke positie in de toekomst. Lijkt me best wel een aandachtsgebied te moeten zijn voor een CEO.
In de vijfentwintig jaar die ik (tot 1995) bij een verzekeringsmaatschappij heb gewerkt zijn er talloze reorganisaties geweest maar geen daarvan durfde zo ferm te zijn.
In "mijn" branche zijn in de afgelopen 15 jaar heel veel derden-verdienmodellen opgekomen waarvan ik me afvraag wat de toegevoegde waarde is. Ik probeer dat aan de groep die ik via iLetsel bedien inzichtelijk te maken maar dat wordt me door de branche niet in dank afgenomen.
Hoeveel registers er niet zijn gekomen, hoeveel opleidingsinstituten, steeds nieuwe regeltjes worden bedacht waarvan het maar de vraag is of het ooit het letselslachtoffer in een betere positie brengt. Matchingsites en surveybedrijven.
En alles kost geld dat uiteindelijk toch betaald moet worden. Dat terwijl letselschade echt geen rocketscience is. Gelukkig weerhoudt dat mij er niet van om binnen het eigen platform goedkope en zelfs kosteloze alternatieven te bedenken om bewustmaking te stimuleren. Leuk werk hoor en stapje voor stapje lukken dingen
