Welcome to Tesla Motors Club
Discuss Tesla's Model S, Model 3, Model X, Model Y, Cybertruck, Roadster and More.
Register
This site may earn commission on affiliate links.
Met team Teslawensrit rijden wij voorlopig elke week naar Polen om mensen uit Ukraine op te halen.

Verslag van vorige week Teslawensrit haalt 34 oekraïners op in Polen | Tesla Wensrit

Verslag van deze week is in de maak, veel meer mensen opgehaald en ondergebracht en nog meer goederen naar de opvangcentra daar gebracht. ❤️🇺🇦



84FEB074-B79A-47FD-81C8-A29F4EA26323.jpeg
F4FC90FA-6540-4FB5-A408-6AF2CBA54F48.jpegE2B729ED-BCC6-4FD9-BA12-AE0880547F4B.jpeg5E3DE77A-7ACD-439B-A682-5C0109A17846.jpeg
 
Last edited:
Deze week staat de teller op 29 vrouwen en 30 kinderen die van Polen naar Nederland zijn gekomen met 17 auto's. 2 wachten liever nog even op de rest van hun familie en komen met een volgende rit, 5 anderen konden niet op tijd komen helaas. De auto's waren nokvol met goederen, die wij bij de opvang hebben afgeleverd. Met 6 auto's zijn wij ook een dag eerder aangekomen om te helpen bij een school en in de avond samen met de rest van de auto's de vluchtelingen bij de opvang ook even blij gemaakt met zijn allen. In totaal al 153 mensen naar Nederland vervoerd in 3 weken tijd. Go #Teslawensrit

25-13-Model X.jpeg26-3-in kolonne vertrekken.jpeg26-2-controle.jpeg25-16-veel Tesla's.jpeg
 
Op 2 april werd met zes Tesla's weer een groep naar Nederland gereden. Ik mocht er deze keer ook bij zijn en hierbij mijn verslag. Het was een indringende ervaring. Ik ga zeker nog een keer of wat mee!
Lees alles op de website.

Het komt wel binnen

Al weken zien we in de media wat er in Oekraïne gebeurt.
Schokkend en het is niet of nauwelijks voor te stellen, behalve misschien voor de steeds kleiner wordende groep die de Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt of betrokken was bij latere oorlogen.
Je weet natuurlijk dat het heel erg is, maar het komt toch hard binnen als je dan zelf voor het vluchtelingen opvangcentrum (Shelter) staat na de heenreis vanuit ons veilige Nederland naar Poznan in Polen.
Binnen zie je een enorm aantal mensen voor wie deze opvang op dit moment hun enige mogelijkheid is.
Buiten is het koud.

Voor het vertrek uit Nederland heb ik mijn auto vol mogen laden met hulpgoederen die, aan de hand van een door het opvangcentrum gegeven lijst, waren ingezameld. 
Samen met lokale vrijwilligers die al hun tijd in het opvangcentrum steken laden we de spullen uit de zes auto’s van onze groep (van dit weekend).
De spullen zullen goed van pas komen!

De terugreis

De volgende ochtend weer naar het opvangcentrum en daar staat de groep klaar die met ons mee zal reizen naar Nederland. 
Ik word voorgesteld aan mijn passagiers. Een Oma, haar dochter met haar twee kleine meisjes.
Drie generaties gedwongen weg van huis en haard en de mannen, die ze juist nu zo hard nodig hebben, mogen er niet bij zijn.
Die moeten het land verdedigen.
 Wat noodzakelijke en tijd vragende formaliteiten met papieren verder konden we instappen en aan de reis beginnen. 
Mijn passagiers spraken geen enkele vreemde taal maar gelukkig hadden ze elkaar.

Na het verlaten van Poznan kwamen we op de autosnelweg richting Berlijn. Eigenlijk al na een minuut of tien zag ik dat ze alle vier in slaap waren gevallen. Het zal verschil gemaakt hebben voor hen, van de drukte en de herrie in het opvangcentrum naar het lichte zoemen van de auto. Het zonnetje op de auto was de spreekwoordelijke kers in de appelmoes 🙂
Ik bedacht me dat de bagage die nu achter in mijn auto lag op dat moment alles was wat zij nog bezitten. En dan te bedenken dat zij een paar weken geleden nog een normaal leven hadden, zoals wij, met een eigen huis, werk, vertrouwde omgeving en eigen spulletjes. Dat is nu alles weg en bij de weinige spullen zag ik twee knuffels van de meisjes. 
Paar keer slikken en verder.

De eerste stop was bij Van der Valk bij Berlijn. Inmiddels een vast punt, want daar heeft Tesla een Supercharger station met 8 laadplekken gezet en konden de auto’s bijladen voor het volgende deel. Het personeel daar is al goed ingespeeld op de situatie en zette snel een eenvoudige maaltijd klaar waarna we de reis vervolgden. Na nog een tweetal korte stops reden we begin van de avond Nederland binnen. Op dat moment realiseer je je in wat een mooi land we wonen, ondanks alle binnenlandse sores.
Bij de passagiers was op dat moment een zekere opluchting te zien want nu zou het niet meer zo lang duren. En inderdaad. Bij Apeldoorn splitste de groep zich om de families naar de “eind” bestemmingen, verspreid over Nederland, te brengen.

Tesla

Het is voor ons rijders heel motiverend dat Tesla alle “brandstof”, dus alle laadsessies aan de Tesla Superchargers, voor haar rekening neemt.
 Aangezien er nu elk weekend Tesla’s pendelen met Poznan is dat een heel welkom gebaar. En dit geldt trouwens in de gehele EU, zodat elke Tesla die wordt ingezet om hulpgoederen ten brengen en/of Oekraïners naar een veilige plek te rijden dat doen op kosten van Tesla. Die Superchargers maakten het voor mij bovendien mogelijk om op vrijdagmorgen (heel vroeg) te vertrekken en alweer in de loop van zaterdagavond thuis te zijn.
 
Afgelopen vrijdag ben ik vertrokken naar Poznan om gevluchte Oekraïners een hart onder de riem en een comfortabele stoel onder hun billen te steken. Eigenwijs als ik ben (@Mad P***y had me nog gewaarschuwd) vertrek ik pas einde dag maar al na de eerste SC stop kom ik erachter dat dat geen goed idee was: Geschatte eindtijd: 4.00 's-ochtends :mad: Wat niet helpt is dat 2022.8.2 niet rekent zoals ik gewend ben: Hij slaat sommige SC's over en laat me onnodig tot 100% laden op anderen. Bij SC Blankenfelde slaap ik een uurtje bij (camp mode is een aanrader) en ik voltooi zonder slaapgebrek de laatste 2 uur.

In het hotel wist niemand dat ik kwam (eigen schuld) en kan niemand me vertellen op welke kamer er nog een bed vrij is. Ik krijg op de gok een sleutel mee maar die kamer is al bezet door 2 mede-rijders o_O Bij kamer 2 heb ik meer geluk. Ik pak nog gauw 3 uur slaap en haast me de volgende ochtend mijn bed uit om de meegebrachte spullen uit te laden en op tijd bij het opvangcentrum te zijn.

Het gezin dat ik naar NL mocht brengen (moeder met 2 zoons) praat niet, is moe en voelt zich niet lekker. Op TuneIn vind ik Radio Free Ukraine om de stilte te doorbreken. Als we op de snelweg zitten stel ik me middels Google Translate voor. De oudste zoon blijkt een beetje Engels te kunnen. Ik nodig ze uit voor een lunch maar ze hebben geen trek en delen met z'n drieën 1 pizza. Dan komt er een pijnlijke vraag: "Where are we going?" Ik heb werkelijk geen idee en vraag het na. We gaan naar de Jaarbeurs en ondertussen wordt er geprobeerd om een verblijfslocatie te vinden. Ik hou het voor het gezin maar op Utrecht en we vervolgen onze reis.

De zoon weet niet waarom ze Nederland hebben gekozen, hij laat merken dat ze graag snel willen reizen dus ik hou de stops zo kort mogelijk. Moeder en zoon houden zich stil, de jongste voelt zich niet lekker en moeder kijkt de hele tijd om zich heen. Ze wil zo min mogelijk de auto uit, alleen de oudste gaat soms mee. Daardoor worden ze ook slachtoffer van het autoalarm als ik wat te drinken haal (sleutel zat nog in mijn zak) :oops:

Als ze halverwege de rit te horen krijgen dat er plekje voor ze gevonden is er geen blijdschap te bespeuren maar is er wel iets veranderd. Tussen SC Lehre en SC Bad Oeynhausen valt de oudste zoon in slaap en als de moeder ziet dat ik de zonneklep voor 'm naar beneden doe zodat de zon niet in z'n ogen schijnt valt ook zij in slaap en is er even rust in de auto. Het is ze gegund.

Op SC Apeldoorn neemt een andere Teslarijder het stokje van me over. Zwijgzaam stapt de moeder in, de zoon zegt nog snel "Thanks" en ik rij het laatste stuk alleen naar huis. Dit was geen plezierrit. Deze mensen willen niet naar Nederland en zijn niet dankbaar of blij. Hun verhaal hoort niet op Instagram en ze willen geen leuke selfie als aandenken. Geef ze eens ongelijk. Deze rit rij je niet voor jezelf, je rijdt omdat je iemand wil helpen en je daar niets voor terug hoeft. Iedereen van teslawensrit die meerijdt weet dit en zet "gewoon" zijn of haar schouders eronder om voor deze mensen een tijdelijk huis te vinden. Wat een verademing. Geen blijdschap, geen dankbaarheid en geen nachtrust... Ik zou het zo weer doen :)
 
Daardoor worden ze ook slachtoffer van het autoalarm als ik wat te drinken haal (sleutel zat nog in mijn zak) :oops:
Tip: als je iemand in de auto laat zitten, zet dan camp mode aan. Daarmee blijft de airco draaien, wordt het alarm niet geactiveerd en worden de deuren niet gesloten.
 
Afgelopen vrijdag ben ik vertrokken naar Poznan om gevluchte Oekraïners een hart onder de riem en een comfortabele stoel onder hun billen te steken. Eigenwijs als ik ben (@Mad P***y had me nog gewaarschuwd) vertrek ik pas einde dag maar al na de eerste SC stop kom ik erachter dat dat geen goed idee was: Geschatte eindtijd: 4.00 's-ochtends :mad: Wat niet helpt is dat 2022.8.2 niet rekent zoals ik gewend ben: Hij slaat sommige SC's over en laat me onnodig tot 100% laden op anderen. Bij SC Blankenfelde slaap ik een uurtje bij (camp mode is een aanrader) en ik voltooi zonder slaapgebrek de laatste 2 uur.

In het hotel wist niemand dat ik kwam (eigen schuld) en kan niemand me vertellen op welke kamer er nog een bed vrij is. Ik krijg op de gok een sleutel mee maar die kamer is al bezet door 2 mede-rijders o_O Bij kamer 2 heb ik meer geluk. Ik pak nog gauw 3 uur slaap en haast me de volgende ochtend mijn bed uit om de meegebrachte spullen uit te laden en op tijd bij het opvangcentrum te zijn.

Het gezin dat ik naar NL mocht brengen (moeder met 2 zoons) praat niet, is moe en voelt zich niet lekker. Op TuneIn vind ik Radio Free Ukraine om de stilte te doorbreken. Als we op de snelweg zitten stel ik me middels Google Translate voor. De oudste zoon blijkt een beetje Engels te kunnen. Ik nodig ze uit voor een lunch maar ze hebben geen trek en delen met z'n drieën 1 pizza. Dan komt er een pijnlijke vraag: "Where are we going?" Ik heb werkelijk geen idee en vraag het na. We gaan naar de Jaarbeurs en ondertussen wordt er geprobeerd om een verblijfslocatie te vinden. Ik hou het voor het gezin maar op Utrecht en we vervolgen onze reis.

De zoon weet niet waarom ze Nederland hebben gekozen, hij laat merken dat ze graag snel willen reizen dus ik hou de stops zo kort mogelijk. Moeder en zoon houden zich stil, de jongste voelt zich niet lekker en moeder kijkt de hele tijd om zich heen. Ze wil zo min mogelijk de auto uit, alleen de oudste gaat soms mee. Daardoor worden ze ook slachtoffer van het autoalarm als ik wat te drinken haal (sleutel zat nog in mijn zak) :oops:

Als ze halverwege de rit te horen krijgen dat er plekje voor ze gevonden is er geen blijdschap te bespeuren maar is er wel iets veranderd. Tussen SC Lehre en SC Bad Oeynhausen valt de oudste zoon in slaap en als de moeder ziet dat ik de zonneklep voor 'm naar beneden doe zodat de zon niet in z'n ogen schijnt valt ook zij in slaap en is er even rust in de auto. Het is ze gegund.

Op SC Apeldoorn neemt een andere Teslarijder het stokje van me over. Zwijgzaam stapt de moeder in, de zoon zegt nog snel "Thanks" en ik rij het laatste stuk alleen naar huis. Dit was geen plezierrit. Deze mensen willen niet naar Nederland en zijn niet dankbaar of blij. Hun verhaal hoort niet op Instagram en ze willen geen leuke selfie als aandenken. Geef ze eens ongelijk. Deze rit rij je niet voor jezelf, je rijdt omdat je iemand wil helpen en je daar niets voor terug hoeft. Iedereen van teslawensrit die meerijdt weet dit en zet "gewoon" zijn of haar schouders eronder om voor deze mensen een tijdelijk huis te vinden. Wat een verademing. Geen blijdschap, geen dankbaarheid en geen nachtrust... Ik zou het zo weer doen :)
Nog wat tips ivm communicatie
  • je kan google translate gewoon in de browser van de wagen gebruiken. Dan kunnen ze gemakkelijk mee lezen
  • check of moedertaal van je gasten wel Oekraïens is. Wij vangen Oekraïeners op. De eerste dagen ging de communicatie wat stroef. Tot ze eindelijk durfden toegeven dat ze Russisch spraken als moedertaal.
 
Nog wat tips ivm communicatie
  • je kan google translate gewoon in de browser van de wagen gebruiken. Dan kunnen ze gemakkelijk mee lezen
  • check of moedertaal van je gasten wel Oekraïens is. Wij vangen Oekraïeners op. De eerste dagen ging de communicatie wat stroef. Tot ze eindelijk durfden toegeven dat ze Russisch spraken als moedertaal.
Wat goed dat je die mensen een veilig onderkomen geeft, echt top!!! Vrijwel alle Oekraïners zijn tweetalig overigens, Russisch spreken ze allemaal
 
  • Like
Reactions: Phil V and job-lek