Mijn vrouw en ik vinden het een moeilijke afweging: geld terugvragen of voucher accepteren. Ik begrijp dat veel kleine bedrijven een voucher uitgeven prefereren, ik zou zelf liever ook veel opdrachten die ik nu had moeten uitvoeren nu betaald krijgen om later alsnog uit te voeren.
We hebben de eerste vijf weken onze (wat oudere) huishoudster doorbetaald zonder dat ze hoefde te komen, maar nu zijn we daar toch mee gestopt omdat dit nog wel even gaat duren denk ik.
Hetzelfde geldt voor onze vakantie, een deel zouden we doorbrengen in ons familiehuis in Frankrijk, een ander deel hadden we gereserveerd en aanbetaald op een kleinschalige boerderij. Volgens de normale regels waar we pre-Corona mee geboekt hebben mogen we tot het einde van Mei kosteloos annuleren en het aanbetaalde bedrag terugkrijgen, maar ze hebben ons al gevraagd of we nu al een voucher zouden willen accepteren en dus zouden willen afwijken van de contractuele voorwaarden. Het hoeft dus niet, ze vragen het ons netjes.
Drie KLM tickets naar de VS zijn ongevraagd omgezet in vouchers die binnen 12 maanden gebruikt moeten worden terwijl ik verwacht dat er de komende jaren geen wetenschappelijke congressen meer georganiseerd gaan worden. Die zijn werkelijk de enige reden dat ik in de VS kom (ik vind het een vreselijk land) .
Maar ja, mijn Tesla staat ook al vijf weken stil op de oprit: mijn verdiensten (hoofdzakelijk ben ik spreker/trainer over wetenschappelijke gedragsmatige inzichten voor financials) zijn voor 90% opgedroogd tot eind van de zomer en waarschijnlijk ook nog daarna zolang mensen niet bij elkaar mogen komen. Ik kan maar beperkt voor Moeder Teresa spelen, een rol die sowieso maar beperkt bij mij past
Dus hoe ver ga je in de solidariteit? We kunnen best wat opvangen, tijdelijk ook wel voor anderen, maar wat zie je er later nog van terug? In ieder geval gaf mijn accountant al aan dat ik van de overheid niets hoef te verwachten, ik kom telkens op een haar na voor geen enkele regeling in aanmerking. Slikken en lappen is het devies.
