Het materiaal
De auto: 85kWh-batterij, single-charger (11kW), standaard velgen en banden
Laadkabels:
Sowieso voorzien:
*Tesla UMC (230V en 400V)
*Type2 – Type2 van 4m
En dan “tobesure” (omdat er nog geen echte reisverslagen uit Frankrijk waren en we niet wisten waar ons aan te verwachten):
*Type3-Type2
*DIY UMC voor 3x230V netten
* adaptors: 230V Schuko – 230V 16A CEE,230V 16A CEE – 230V 32A CEE,230V 16A CEE - 230V 16A fornuisstekker,230V 32A CEE - 230V 32A fornuisstekker, 400V 16A CEE – 400V 32 CEE,400V 16A CEE – 400V 16A fornuisstekker,400V 32A CEE – 400V 32A fornuisstekker
Het opzet en de voorbereiding
Aangezien we vorig jaar de gezinsvakantie hadden uitgesteld in de hoop om ze in het najaar met de Tesla te kunnen doen is die er door de late levering van de auto niet van gekomen. Daarom wilden we ze dit jaar zo vroeg mogelijk houden en niet nog eens wachten op de snelladers. De locatie (Zuid-Frankrijk) of de Allgäu (Zuid-Duitsland) droegen onze voorkeur, maar aangezien het nog maar eind April was, werd het Frankrijk en hoefden we ook al niet te zoeken naar een locatie aangezien vrienden er een buitenverblijf hebben. Dat we daarmee ineens het cliché konden ontkrachten dat je met een EV niet op verlof naar het zuiden kan was bij deze dan ook ineens ontkracht.
Wegens de al eerder besproken onbetrouwbaarheid ivm. pasjes, toegankelijkheid, gsm-activatie,… van publieke laadpalen en de bijhorende administratie die erbij gepaard gaat (registratie, facturatie,…) ben ik sowieso al geen fan van deze vorm van laden. Als we Elon mogen geloven zullen we er ons binnenkort toch geen zorgen meer over hoeven te maken… Op voorhand had ik dus locaties gezocht op chargemap.com waar we in geval van nood terecht zouden kunnen zonder preregistratie of andere onzekerheden. En dit bleek nog aardig mee te vallen.
Naast het opzoeken van laadpunten had ik van de route ook nog het hoogteprofiel van de verschillende etappes in een overzichtelijke vorm uitgeprint. Dit was iets wat ik geleerd had van m’n daguitstapje naar Winterberg. Wilnsdorf ligt namelijk op 400m hoogte en +/-40km ten oosten ervan is een piek van 700m. Het geeft je meer gemoedsrust als je dan weet wat er nog gaat komen (bleek achteraf heel nuttig ).
Bij deze dus de geplande route waarbij op elk waypoint een laadbeurt was voorzien, behalve in Saint-Laurent du pont. Dat waypoint stond ertussen om minder kilometers te maken en dus minder te verbruiken.
En de enige overnachting was dan in Annecy met een 230V-3kW-laadbeurt om de verbruikte 150km sinds SC Lully terug aan te vullen.
De geplande heen- en terugroute
Ter vergelijking geef ik dan ook nog de werkelijke routes. De reden hiervoor werd afgeweken kan je dan uiteraard lezen in het werkelijke verslag. Maar ligt voornamelijk aan een kindje dat op de achterbank zat, zo’n 10 maanden oud is en naar het schijnt mijn genen heeft … :biggrin:
De werkelijke heenroute
De werkelijke terugroute
Dag 1Antwerpen – Gasthof Rebland (EichstettenamKaiserstuhl)
Zoals gepland om 7u de stekker eruit en met 380km typical naar Wilnsdorf. Eerst 105km/h gereden, dan (toen er genoeg reserve was) vanaf de Rijn 110km/h. Om 10u20 aangekomen met 210Wh/km.
Ondertussen was de zoon wel vanaf de bruinkoolcentrale op de A4 z’n keel beginnen open zetten en moest ik mijn copiloot naar de achterbank doorverwijzen…
Enfin, iets na 11u recht naar Bad Rappenau vertrokken voor lunch. En hier opnieuw zo’n 30km voor de stop (ergens rond Heidelberg) een geschreeuw op de achterbank… Er was iemand het rijden beu aan het worden…
Zo gezegd zo gedaan, en tegen 13u hadden we een lekker slaatje terwijl de S stond te laden aan een paal die wel werkte. Want de eerste paal die ik nam (ik denk dat het A1 was), werkte niet. Dan B3 geprobeerd en werkte wel. Tevens zag ik dat 2 van de 3 deuren van de Tesla-cabine niet op slot waren. Heb dat dan maar naar de groene nummer even doorgebeld en ze gingen het nakijken. (heb het op de terugweg dan niet meer kunnen checken)
Tevens stelde ik vast dat in tegenstelling met Oosterhout en Wilnsdorf hier wel soms ICE’s op “onze” plaatsen komen staan.
Na het eten namen we de beslissing dat we met een hysterische zoon niet om 21u in Annecy wilden aankomen en we dus ergens tussen Bad Rappenau en Lully zouden we overnachten. Een telefoontje later naar Gasthof Rebland aan de Kaiserstuhl was onze overnachting geboekt met 230V-stopcontact.
Daar aangekomen zagen we dat aan de overkant van het hotel 2 grote hoogspanningsinstallaties staan , dat wordt een stopcontact van 240V dacht ik! Niets was minder waar. Afhankelijk van de stekker kreeg ik 214V à 212V .
Ik sprak de gastvrouw dan ook nog aan over het verbruik en zei dat we +/-30kWh en dus 6€ zouden verbruiken. De ochtend erna bij de afrekening had ze er 5€ voor op de rekening gezet.
Dag 2 Gasthof Rebland (EichstettenamKaiserstuhl) – Annecy
Met 90% vertrokken naar Lully (overal wettelijke snelheden gereden, meestal 120km/h en 204Wh/km), daar opnieuw vastgesteld dat er af en toe een ICE op onze plaatsen komt staan en 2 van de 6 laders buiten dienst stonden. Maar uiteraard perfect kunnen laden. Daarnaast viel me ook op dat ze de laadpalen eigenlijk verkeerd om hebben geplaatst. Zoals ze nu staan (en zelfs al rijd je tot tegen het verkeersbord op het einde van het vak) hangt de kabel redelijk gespannen tussen de laadpaal en de auto en trekt dus wat aan de Type2-stekker. Ze zouden ze beter omgekeerd gezet hebben, dan zou de kabel mooi doorhangen en niet zo aan de stekker en onze auto trekken.
De eetgelegenheid in Lully heeft trouwens ons tot nu toe de beste indruk nagelaten. Een Mc Donalds (maar die zijn overal), een koude broodjes-bar, een warme keuken en ijscreme-koets maakten het compleet. Dan heb je ook nog de kans om je eten in leuke zeteltjes of op een buitenterras op te eten. En is er nog een speeltuin, kaas- en toeristenwinkeltje en XXX-shop (voor het geval je met de Tesla nog niet aan je trekken moest komen) :biggrin:
De rest van de trip naar Annecy tegen een normale 120km/h afgereden. (150km aan 205Wh/km) Aangezien dit hotel al op voorhand was geboekt was de uitbater op de hoogte van onze laadplannen en had hij een 1,5mm² haspel klaar liggen. Deze had een ingebouwde zekering die zelfs bij 9A (mijn morele minimum) er uit sprong en dus mijn eigen verlengdraad dan maar boven gehaald. Het was ook hier dat ik de F/N-wisselaar moest gebruiken.
Tevens was ik op de hoogte dat er aan de overkant van de baan een winkelcentrum met laadpaal was. Aangezien ik dan toch een Type3-kabel bij had ben ik hem eens gaan proberen, maar er kwam slechts 1x16A uit en bood dus geen meerwaarde tov. het hotel.
Uit nieuwsgierigheid wat de uitbater hier voor zou aanrekenen had ik niets over het verbruik gezegd en hij had er 10€ voor aangerekend. Wat aan de ruime kant, maar ben zelfs de discussie niet begonnen, ik was blij dat hij terug volgeladen was…
Dag 3 Annecy – Le Pouget
Met een batterij op 98% richting Montelimar, waar we de Renault garage op voorhand hadden gevraagd of laden mogelijk was (nu we toch een Type3-kabel hadden).
Zoniet zouden we wel langs Ikea Avignon gereden zijn, maar dit was dan toch 20km minder om. Enfin, niemand was blijkbaar op de hoogte maar werden door de hoofdverkoper toch vriendelijk ontvangen en was (zoals zovelen) zeer onder de indruk van de auto. Na 2 uurtjes in het Nougat-snoeppaleis te hebben gezeten en gegeten heb ik de verkoper nog eens een testritje aangeboden en konden we door naar de eindbestemming.
Gezien het overschot aan elektronen kon dit tegen een Franse 130km/h. Evenwel zeker niet sneller want de hoeveelheid flitskasten en smurfen langs de weg verbaasde me enorm.
Het uiteindelijke verbruik na 1500km ben ik vergeten te fotograferen, maar lag rond de 206Wh/km.
Kortom, al bij al een vrij vlekkeloze 3-daagse waarbij we de nailbiter tussen Bad Rappenau en Lully niet hoefden te doen door de onverwachte overnachting in EichstettenamKaiserstuhl.
Tijdens het verlof
Zonder uiteraard al te veel in te gaan op de details van ons verlof zijn er toch een aantal zaken vermeldenswaardig:
-Het bekijks van de auto is enorm! Vooral in Frankrijk en in iets mindere mate Duitsland. In Zwitserland is het aanvaardbaar. Misschien hangt het samen met het feit dat hij daar nog minder bekend is dan bij ons of omdat de onze gewrapt is. Ik kan me voorstellen dat sommigen kicken op zoveel aandacht, maar ons hoefde dit echt niet.
-Met een standaard vering is het soms wel opletten met de bodemspeling. En dit is naar mijn aanvoelen niet omwille van de hoogte van de auto maar wel omwille van de asafstand die langer is dan bij onze vorige auto (BMW 3-serie).De krassen op de vele Franse snelheidsdrempels waarschuwen dat je niet de enige bent met dit probleem. (al kan het ook van laaghangende trekhaken zijn)
-Telkens we terug bij de auto aankwamen maakten we ons de bedenking “wat is het toch een prachtige wagen”!
-Opladen van 5% naar 90% via een 230V-stekker… zelfs als je de eerste 24u niet weg moet
-Er passen zeker 50 flessen wijn in de doos in de voorkoffer! Ik gok zelfs op 80 flessen als je de dozen dumpt.
De terugreis
Dag 13 Le Pouget – Hotel Le Val Ombré (Saint Pierre deChartreuse)
Omdat we ondertussen al geleerd hadden dat onze zoon het maximaal zo’n 500km uithoudt in de auto en we niet zo tevreden waren over het hotelletje in Annecy hebben we de planning dan maar wat aangepast en dus een ander hotel geboekt. Ook hier volstond 1 telefoontje met de vraag voor een kamer, kinderbed, avondmaal en 230V-stopcontact. (en deze keren waren de Tripadvisor-commentaren wel in overeenstemming met wat we aantroffen). Op de vraag voor een 230V-stopcontact moesten we wel zelf een verlengkabel meebrengen (hetgeen we uiteraard bij hadden).
Dus om 8u00 ’s morgens eindigde onze vakantie voor een deel en lieten we de elektronen ons deze keer noordwaarts voortstuwen. De voorziene afstand was 350km. Geen enkel probleem zou je denken. Ware het niet dat we met zo’n 100km typical range wilden aankomen aan het hotel omdat ik ervan uitging dat we maar zo’n 120 à 130km zouden kunnen bijladen (14u x 9km/u) en we de volgende dag toch in een keer naar Lully (230km) wilden rijden.
Dus tegen een gezapige 100km/h naar Montélimar om daar terug middageten te eten en 1à2u bij te laden. Naarmate we vorderden bleek dat we tijdens hun middagpauze (tussen 12u en 14u) daar zouden aankomen en dus (niet konden laden zolang ze niet terug open gingen) beslisten we via de Ikea van Avignon te rijden. Daar zouden we gemakkelijker de zoon kunnen verversen, ietsje eten, de tijd doden,… . Maar het was wel 20km omrijden.
Eens aangekomen aan de Ikea bleken de paal en de auto niet te kunnen communiceren met elkaar want de paal wachtte op een vraag voor stroom en de auto vroeg stroom… Dame aan de receptie wist enkel wat op haar bladje stond (niet dat ik haar iets verwijt) en dat was dat je de auto enkel moest inpluggen en dat een Tesla er niet werkte (hoewel ervaringen op Chargemap.com anders vertelden). Terug buiten kwam er net een Fransman met een ZOE aanrijden en was heel behulpzaam met het bedieningsmenu op de paal uit te leggen en te testen met zijn ZOE (werkte wel).
Dus met de moed der wanhoop naar eenzelfde paal enkele kilometers verder (terug naar het zuiden) aan een feest-/concertzaal (Salle des Fêtes in Montfavet). En werkte perfect van de eerste keer! Aan de overkant van de parking is trouwens een hele promenade met leuke eetgelegenheden waar je terecht kan voor een lunch.
Na 2u te hebben geladen richting hotel in de Chartreusestreek (aan nog steeds een voorzichtige 100 à 105km/h). Toen we de afslag net voor Grenoble namen zag het er nog perfect uit met 110km op de teller en nog 25km te gaan. Perfect dus om met +/-90km aan te komen en voldoende te hebben om morgen naar Lully te rijden. Toen begonnen we aan een leuk bergbaantje (D57) dat me deed herinneren aan de periode dat ik met enkele vrienden met de moto door de aAlpen trok (veel leuke haarspeldbochten, mooie vergezichten,…) Natuurlijk kost dat wat energie (zelfs bij kalm rijden) en dus zakte de projected range naar 50km, dan 30km, dan 15km,…
En dan begin je te denken: “hoe lang duurt dat stijgen nog?”, “dat hotel ligt toch niet op meer dan 1000m hoogte?”,… Dan begint de projected range gelijk te komen met de resterend afstand tot de bestemming… als het dan nog verder stijgt kom je gewoon die dag niet meer aan… en dan denk je aan een plan B: “zo ver mogelijk doorrijden en wanneer we stil vallen de hotelbaas bellen en zeggen wat er aan de hand is en vragen dat hij ons komt halen, de auto rij ik dan wel terug de berg af en bel ik wel ergens aan om de nacht te mogen laden tegen een goede vergoeding”.
En dan kwam de verlossing…
Een (naar Alpijnse normen) kleine col waarna het terug 400m naar beneden ging. Dit hadden we absoluut niet verwacht en had ik op de kaart niet zien aankomen. En dus blijkt hieruit dat ik mezelf wel goed had beholpen met de hoogteprofielen van de geplande route uit te printen, maar je bij wijzigingen zeker ook goed de bijhorende hoogtes moet opzoeken.
Dan kwamen we aan in het dorp (45km typical terug) dat een klein familiaal skigebied bleek te zijn. En op de vele pijlen van hotels stond het onze geen enkele keer bij. Op het dorpsplein dan in het plaatselijke café nagevraagd… Wist die kerel te vertellen dat we er voorbij waren gereden!!! We moesten dus terug een klein deeltje van de Col de Port omhoog (deze keer langs de andere kant). Met 30km typical dan uiteindelijk aangekomen terwijl we eigenlijk 100km hadden vooropgesteld. Dan blijkt er niemand thuis te zijn… Ik dus bellen naar de man. We mochten ons alvast in de living van de B&B installeren en op hem wachten want hij zou binnen 20min. aankomen. Dit gaf me dus wat tijd om wat rond te kijken. En naast de gezelschapspelletjes was een kast die mijn aandacht trok (het zal een gevoel geweest zijn zeker ;-). Ik trek die kast open en vind een perfecte nieuwe zekeringenkast met bij elke zekering het bijhorende circuit. Hieruit kon ik dus afleiden dat enkel de lampjes van de kamers op 10A waren gezekerd!! Perfect dus om toch een hele nacht 13A door te trekken want alle andere circuits waren 16 of 20A gezekerd.
De voor de rest zeer vriendelijke hotelbaas wees me de parkingplaats en de stekker waar ik mocht inpluggen was aan de andere kant van het huis. Tja, zo lang was mijn verlengdraad nu ook weer niet! Geen probleem, de vriendelijke meneer had nog 3 witte 1,5mm² kabeltjes van 5m die de afstand wel zouden dekken… (in het natte gras met zo’n fondueverlengsnoer).Vriendelijk heb ik hem dan gezegd dat ik hier wel wat schrik voor had. Zowel een smeltende draad als kortsluiting zou ervoor kunnen zorgen dat het laden tijdens de nacht zou stilvallen en we de volgende dag met een nieuw probleem zouden zitten. Gelukkig had ik nog een DIY UMC- met een 3x400V 32A-kabel van 15m en een adaptor naar 230V om de klus te klaren (al moest ik daar wel de halve koffer voor leeghalen om erbij te kunnen). De hele nacht dus aan 13km/h kunnen laden.
Dag 14Saint Pierre deChartreuse - Gasthof Rebland (EichstettenamKaiserstuhl)
Met 250km aan de trip van 230 begonnen. Dit voelde raar genoeg als een opluchting!
Hoewel m’n vrouw het toch nog spannend vond een redelijke relaxte rit tegen 100 à 110km/h naar Lully. Al moet ik wel toegeven dat ik regelmatig naar het hoogteprofiel heb gekeken.
Het laden ging wel iets te snel want we wilden minstens een uurtje tot 2 uurtjes pauzeren.
Daana met 90% lading naar Gasthof Rebland… Piece of cake.
Dag 15Gasthof Rebland (EichstettenamKaiserstuhl) - Antwerpen
Opnieuw geladen tot 95% en nog niet wetende of we rechtstreeks naar Wilnsdorf (366km) zouden rijden of de 40km omweg via Bad Rappenau. Toen we in de buurt van Heidelberg aankwamen besloten we om in de Mc Donalds van Heidelberg iets te eten (laadpaal was op chargemap.com nog niet beoordeeld…) Mc Do-Manager kwam de paal activeren en was onder de indruk van de auto. “Einschönes Limo” zei hij.
Na 1u30 en 60km extra in de batterij verder vertrokken naar Wilnsdorf. Door hevige regenbuien en 2 files onderweg kwamen we een uur later terug thuis dan verwacht, maar de zoon was blij dat het stilzitten na 3355,5km aan 197Wh/km over was.
Opmerkingen ter verbetering van de auto
-Hoogtedata! In het minischermpje van de GPS (naast de snelheidsmeter) is te zien dat de hoogtedata wordt gebruikt om een (esthetisch) vrij goed geslaagde weergave te geven van het terrein. Dit is natuurlijk niet bruikbaar om je verbruik in te schatten. De software zou op z’n minst ergens moeten kunnen tonen hoe hoog je je momenteel bevindt en een kaart met hoogtelijnen kunnen geven (naast de huidige “map” en “earth”-weergaves). Eventueel mogen ze van mij er nog software rond bouwen die een schatting maakt hoeveel energie je nodig hebt of zal recupereren om naar een bepaalde hoogte te stijgen/dalen, maar dat leidt ons misschien te ver omdat er dan weer extra variabelen bij komen kijken.
-Slipstreaming achter een vrachtwagen is ok, maar heb vastgesteld dat slipstreamen achter een mobilhome tegen 100 à 110km/h ook wel hetzelfde resultaat bereikt maar sneller is (wel meer opletten dan ivm. de tussenafstand en het feit dat ze soms minder mooi constante snelheden rijden).
En nog een tip voor toekomstige reizigers:
Je kan nu (met firmware v5.9) je route heel gemakkelijk voorbereiden door de waypoints in volgorde bij je favorieten te zetten. Dan moet je ze maar aflopen tijdens het afwerken van de verschillende etappes.
)...
