deze avond voor de eerste maal naar de keuring met "red Sonja". Ik had een paar weken geleden reeds een afspraak gemaakt in één van de laatste slots van de dag bij SBAT te Sint Niklaas.
Ik weet dat het meeste personeel dat bij deze diensten rondloopt, een superieure en alwetende uitstraling heeft. Ik was een 10 tal minuutjes te vroeg op de afspraak en het was er zeer rustig. Bijna onmiddellijk ging de poort open en kwam er een zwaaiend kom-maar-af-handje tevoorschijn. Met veel bravoure kwam deze man me tegemoet gestapt en toen ik naast hem stil stond duwde hij met zijn wijsvinger op de klink. Er gebeurde niks, waarop hij een tweede keer duwde. er gebeurde nog steeds niks
. Ondertussen liet ik het raam naar beneden en vroeg hij naar mijn papieren van de auto. Tijdens het bekijken ervan mompelde hij: "een Tesla". "Meneer, uw deur gaat niet open". ik duwde op de parkeer knop en de hendels kwamen naar buiten waarop zijn reactie... Hoe geraak jij zelf in de auto als je hem alleen van binnenuit kunt openen? Deze heer van dienst was duidelijk niet het scherpste potlood in de doos.
. Ik gaf hem een korte briefing over de werking van de keyfob. Zijn volgende vraag was om de motorkap even te openen. Hierop had ik kunnen zeggen dat ik die niet had , maar als brave burger opende ik toch maar de frunk met enig binnenpretje. Met een forse zwaai deed hij de kap open en jammer genoeg kon ik vanuit de auto zijn gezicht niet zien. Het enige dat er in de frunk lag waren mijn wandelschoenen en een paar wandelsokken. Wat er door hem heen ging kan ik alleen maar raden, maar het was waarschijnlijk iets van, "is die nu met mijn voeten aan het spelen of is dit een verborgen camera grap. Na enkele seconden kwam hij weer tevoorschijn en dacht hij dat de eerste optie zich voordeed. Ondertussen was ik uit de auto gekomen omdat ik schrik had dat hij de frunk zou dicht slaan. Daar is duidelijk niet veel te zien, mompelde hij. De motor zit vanachter zeker? Waarop ik: "Nope, de motor zit in lijn met de achterwielen". Waarop ik dan toch maar ook de trunk opende en ondertussen zelf de frunk zelf ging sluiten. Blijkbaar had zijn zelfvertrouwen nog steeds geen deuk gekregen, want hij stapte in de auto om zelf naar de eerste testbank te rijden. Ik kon nog snel de keyfob door het open raam naar binnen werpen en zei dat het anders niet ging lukken.
De remmentest: De voorwielen ginnen goed, maar bij de achterwielen crashte de PC van de testbank en moest hij uit de auto komen. Zenuwachtig was hij naar iets aan het zoeken in de auto zoeken en ik kwam naar hem toe. Waar zit uw handrem? Dat is dat kleine knopje op kopkant van de rechter hendel aan het stuur, of je kan dat ook via het scherm doen. "Nee dat bedoel ik niet, ik zoek de hendel om op te trekken!". Sorry, die is er niet. Ja, het is allemaal net iets anders bij tesla zei ik, om zijn stress een beetje weg te nemen. De pc moest dus terug opstarten. Het opstartscherm leek wel heeeel erg Windows 98. Na de opstart lukte het wel en mocht ik naar het volgende station rijden. Bij deze man leek het niet zijn eerste tesla maar schuilde er wel enige interesse in elektrisch rijden. Tijdens zijn bezigheden van het controleren van de lichten en de ophanging stelde hij gedurig vragen.
Hoeveel kost het om de batterij vol te laden thuis?
hoe ver kun je rijden in de zomer en in de winter.
waar kan je laden onderweg?
Waar moet je dat dan betalen.
heb je uw batterij al moeten vervangen?
enz...
Ondertussen was er ook iemand komen bij staan die ook zijn auto liet keuren en ook deze man had een hoop welbekende vragen. Na ons was er blijkbaar niemand meer voor een keuring en uiteindelijk heb ik er bijna 45 minuten over gedaan. Met een goedgekeurde auto en een goed gevoel ben ik daar vertrokken. Ik kijk er al naar uit om volgend jaar terug te gaan.
